ทุกเรื่องมีคำบรรยายภาษาไทย ยกเว้นที่ระบุไว้ว่าเป็นภาษาอังกฤษ เข้าชมฟรีที่ห้องประชุมเอนกประสงค์ เจแปนฟาวน์เดชั่น กรุงเทพฯ เวลา 18.30 น. และจำกัด 40 ที่นั่ง ตามมาตราการเว้นระยะห่าง

---

ลึกเข้าไปในหุบเขาแห่งหนึ่งในญี่ปุ่นคือสถานที่สร้างเขื่อน ชาวบ้านจำต้องย้ายออก ไปหาที่อยู่ใหม่ พ่อเฒ่าเดนโซ วัยเจ็ดสิบแปด หลงลืมแล้ว ถูกกักให้อยู่ในห้องคนเดียว ในขณะที่ลูกชายกับลูกสะใภ้ออกไปทำงานนอกบ้าน เซนทาโร่เด็กนักเรียนลูกของเพื่อนบ้านรู้สึกเห็นใจตาเฒ่า วันหนึ่งจึงชวนกันไปตกปลาที่ลำธาร วันที่พวกชาวบ้านต้องจากหมู่บ้านอันเป็นที่รักไปใกล้เข้ามาแล้ว เด็กชายจึงชวนตาเฒ่าไปตกปลา ไกลจากที่เคย แต่แล้วชายแก่ผู้น่าสงสารก็เกิดหัวใจวายและเสียชีวิตก่อนที่ลูกชายของเขาและเพื่อนบ้านจะมาพาเขากลับบ้าน

---

ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างจากเรื่องจริง เมื่อซาดาโกะอายุได้สองขวบ บ้านของเธอในฮิโรชิมะถูกระเบิดปรมาณูโจมตี เธอรอดมาได้ราวปาฏิหาริย์ เธอเติบโตขึ้นอย่างมีสุขภาพดี คล่องแคล่วว่องไว และรักกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ จนกระทั่ง …

---

ระหว่างทางไปโรงเรียน มาซารุ และทาคาคิโยะ สังเกตเห็นมือเล็กๆ ที่ซีดขาวยื่นออกมานอกหน้าต่างบนชั้นที่สองของบ้านทรงตะวันตกหลังหนึ่ง ไม่ช้ามาซารุก็รู้ว่าเจ้าของมือนั้นคือเด็กสาวที่นอนป่วยอยู่บนเตียงตลอดเวลา เมื่อเขาได้เห็นเธอครั้งแรก เขาก็เกิดความรู้สึกประทับใจในความสวยบอบบางของเด็กสาวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

---

อัตชีวประวัติของฮิเดโยะ โนงูจิ นักชีววิทยาชื่อดังของญี่ปุ่นผู้ค้นพบเชื้อซิฟิลิสสไปโรคีท ภาพยนตร์เน้นให้เห็นภาพของแม่ตัวอย่างที่ดาราหญิงรับบทนำตลอดทั้งเรื่อง

---

บุนโซ โฮชิโน่เลี้ยงดูเคอิจิ หลานชายกำพร้าผู้พิการขาข้างขวาไปข้างหนึ่งด้วยโรคโปลิโอ บุนโชรักหลานมากถึงขนาดที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องเขา เคอิโกะ โซโนดะ ครูสาวคนใหม่มาปรากฎตัวพร้อมกับภาคเรียนใหม่ เธอต้องการให้เคอิจิกลับไปเรียนอีก หลังจากไม่ได้ไปโรงเรียนเป็นเวลาสองปี เคอิจิพยายามกลับไปเรียนใหม่แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้ เพื่อน ๆ ในชั้นจึงช่วยกันจัดนิทรรศการภาพวาดฝีมือของเคอิจิเอง เด็กชายดีใจมาก เขาแจกภาพวาดของเขาให้เพื่อน ๆ และมอบภาพชื่อ “ลูกม้าฤดูใบไม้ผลิ” ให้กับ เคอิโกะ ภาพดังกล่าวได้รับรางวัลจากการประกวดภาพเขียนเพื่อมิตรภาพแห่งชาติ มันเป็นก้าวย่างใหม่สำหรับครอบครัวของเคอิจิด้วย