ฉบับที่ 28 สิงหาคม 2545

RAKUGO

RAKUGO เป็นการแสดงพื้นบ้านอย่างหนึ่งของญี่ปุ่น ซึ่งมีประเพณีอันยาวนานตั้งแต่สมัย AZUCHIMOMOYAMA (ปลายศตวรรษที่ 16)

RAKUGO เป็นศิลปะการแสดงแบบพูดคุยคนเดียว ผู้แสดงจะนั่งบนเวที ที่เรียกว่า KOOZA และทำให้ผู้ฟังหัวเราะ โดยการเล่าเรื่องตลกขบขัน ในการแสดง RAKUGO นั้น ผู้แสดงจะมีสิ่งเล็กๆ ที่ใช้ประกอบในการแสดงซึ่งจะเป็นแค่ SENSU (พัดกระดาษที่พับได้) และ TENUGUI (ผ้าเช็ดหน้า) RAKUGOไม่ใช่การอธิบายเค้าโครงเรื่องแต่เป็นการเล่าโดยใช้บทเล่าประกอบกับการแสดงท่า ทางเคลื่อนไหว บางครั้งพัดจะเอามาใช้แทนกล้องยาสูบ, เป็นดาบ หรือเป็นมือเคาะประตู ส่วนผ้าเช็ดมือ จะใช้แทนซองบุหรี่, กระเป๋าเงิน หรือจดหมาย โดยจะเปลี่ยนหน้าที่ของเครื่องมือทั้งสองนี้อย่างรวดเร็ว ความแตกต่างของตัวละครจะอยู่ที่การเปลี่ยนเสียงของผู้แสดง หรือเปลี่ยนทิศทางของศรีษะ และลำตัว

เป็นความโชคดีที่ภาษาญี่ปุ่นมีภาษาผู้ชายกับภาษาผู้หญิง และนอกจากนี้การใช้ภาษาจะแตกต่างกันออก ไปตามฐานะและอาชีพ ฉะนั้น ผู้แสดงคนเดียวสามารถที่จะแสดงเป็นหลายๆ คน ผู้ฟังสามารถที่จะ นึกวาดภาพ ในใจราวกับได้ดูภาพจากภาพยนต์หรือโทรทัศน์ ต้นกำเนิดของ RAKUGO เก่าแก่มาก ก็จริงอยู่ แต่เป็นศิลปะที่มีความเป็นสมัยใหม่จึงยังไม่ล้าสมัย แม้ในปัจจุบันยังครองอันดับหนึ่ง ของการแสดงพื้นเมืองที่มีคนนิยมอย่างมากมาย

เรื่องใน RAKUGO จะมีหลายแบบ อาทิเช่น เรื่อง YOTARO-BANASHIซึ่งเป็นเรื่องที่กล่าวถึงตัวเอกที่ชื่อ YOTARO (ผู้ที่ค่อนข้างจะหัวอ่อน) กับ GINKYO-SAN (นักปราชญ์) เรื่อง KOKKEIBANASHI (เรื่องของกลุ่มคนโง่ที่รวมตัวกันในเมือง), NINJOO-BANASHI (เรื่องที่เรียกน้ำตาได้จากความเห็นอกเห็นใจของมนุษย์), KAIDAN-BANASHI (เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผี) เป็นต้น

นอกจากนี้ในตอนท้ายของ RAKUGO จะมีการทิ้งท้ายที่เรียกว่า SAGE หรือ OCHI ทำให้ผู้ชมเข้าใจว่า อ๋อ มันเป็นอย่างนี้เอง และเรื่องก็จบลงด้วยเสียงหัวเราะของผู้ชม

อย่างไรก็ตาม “สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น” ลองไปดูของจริงกันสักครั้งดีไหมครับ

RAKUGO ภาษาอังกฤษ และการแสดงชวนหัวอื่นๆ (จากญี่ปุ่น)